woensdag 13 januari 2010

Was will das Weib

"Ook ik heb, zoals alle vrouwen van mijn leeftijd, minstens een enkele liefde gekend die vooral pijn deed. Juist omdat deze liefde me zo kapot maakte, dacht ik dat ze echt was. Echte hartstocht en ware passie moesten mij, madame Bovary indachtig, helemaal verteren. Alleen als ik van de liefde bijna zou sterven, alleen als ik bijna dood zou gaan van liefdesverdriet, konden mijn gevoelens authentiek zijn. Intussen hebben het leven en de echte liefde me het tegendeel geleerd.
Maar ik zie vrouwen bij wie dit niet doordringt. Of die de knop niet omgeschakeld krijgen, om welke redenen dan ook. Zij blijven almaar op de onmogelijke mannen vallen. En zij blijven de pijn die deze mannen veroorzaken, als een bewijs van ware liefde interpreteren. Die vanbinnen voelt dit archetype vrouwen zich heilig. Ze offeren zich op voor het hogere doel dat hun man, hun liefde is. Hun lijden is hun manier van leven geworden. De rechtvaardiging van hun bestaan. Neem hun pijn weg, en er blijft niet veel meer van hen over."

(Els Dottermans in De Morgen Zeno, 09/01/2009)