Maskerade

Van sommige mensen wil je niet weten hoe onherbergzaam het is in hun hoofd.

Sheer beauty

Miljoenen openspattende bloesems in de boomgaard, tegen de steeds veranderende aprilse luchten: van 't schoonste wat er is.

Doordeweekse donderdagse vragen

Wat zou er gebeuren mochten al je vrienden nu eens letterlijk zeggen wat ze van je denken: genadeloos gefileer, zwakheden en sterktes? En mocht jij hetzelfde bij hen doen? Zou dat jouw ziel en de vriendschap kraken, of net krachtiger maken? En wat moet je dan met die zwakheden: aanvaarden of trachten uit te vlakken tot er niets meer van jezelf en je feilbaarheid overschiet? En ook: wat moet je met de zwakheden van de ander (de jaloezie, de betweterigheid, het gebrek aan empathie en luistervermogen)? Kun je de ander nog liefhebben, ondanks dit alles? Heb je daarvoor genoeg mededogen?

Een door een spade verdeelde regenworm in tweeën

Griet Op de Beeck (in De Morgen) vraagt aan Peter Verhelst welke gebeurtenis in zijn leven hem het meest over zichzelf heeft geleerd: "Mijn scheiding, zonder twijfel. Om de heel eenvoudige reden dat je 'goddelijke staat' vervalt, en dat je herleid wordt tot wat je bent: een falende mens. Die vorm van falen, dat verlies ervaren - iets wat me tot dan toe nog maar zelden was overkomen - heeft me menselijker gemaakt, minder extreem in mijn denken, meer verbonden met anderen. Ik heb ook meer mededogen gekregen, en dat is goed. Voor mij als mens, en voor mij als schrijver. Het heeft mijn werk ook minder abstract gemaakt."

En in dezelfde krant, Rick de Leeuw, nav zijn gedichtenbundel 'Echte mannen scheiden niet': "Scheiden doe je niet zomaar. Je hebt je woord gegeven. Als man is loyaliteit enorm belangrijk. Vader, echtgenoot, artiest, het is een wankel evenwicht dat ik jarenlang schijnbaar moeiteloos kon bewaren."