Post mortem

En dat we woorden prevelen tegen de doden, in de hoop daar troost uit te putten. Terwijl zij zich geen zier aantrekken van ons post mortem geneuzel.
(telkens ik zijn huis passeer gooi ik een zoen, ik beeld me in dat hij naar me glimlacht vanuit zijn nazomerse boomgaard)

Gargilesse

"Hoe komt ne mens een beetje mystieker? Door iets mee te maken é."

(kunstenaar Jean Claeys in 'Weg naar Compostela')

Euh

"Er bestaan geen goede mannen."
"Ik ben nochtans al dertien jaar gelukkig getrouwd."
"Dat KAN niet! U maakt zichzelf iets wijs! En het is zelfs de vraag of het wel zo goed is dat u zichzelf iets wijsmaakt!"
"Ik zie toch veel goede mannen rondom mij!?"
"U raaskalt! Mocht uw huwelijk op de klippen lopen, en u probeert al die andere mannen uit, zou u wel merken dat ze niet goed zijn!"
"Maar ik heb al..."
"U steekt mannen een pluim in hun gat en ze verdienen dat niet! U wil zich populair maken bij mannen! Dat is een ZEER fallische reflex!"
(...)

(uit een gesprek met een niet nader genoemde psychoanalyticus)

Love etc.

There's something very self-soothing in loving your loved one’s weaknesses.

Pure filth

How evil can be hidden in such beautiful disguise.

Eén keer

"Er zijn er die een nieuwe vrouw nemen, of een vriendin, ik ben daar niet tegen", fluistert de bejaarde weduwnaar terwijl ik hem fotografeer, "maar ge kunt toch maar één keer in uw leven iemand zo graag zien. Eén keer iemand hebben die alles voor u doet en waar ge alles voor terug wilt doen. Dat wordt bij een ander toch nooit hetzelfde niet meer."

(Carmen De Vos die een oude grijsaard fotografeert)

Rigoureus

"Johan werd gigantisch creatief na de geboorte van Tita. Daar was ik jaloers op. Tuurlijk wel, moet ik niet flauw over doen. Ik wou het ook allemaal: kinderen krijgen én mijn huishouden op orde én mijn eigen ding doen. Dat gaat gewoon niet. Niet als ze zo klein zijn. (...) Ik heb het nog altijd moeilijk om mijn mannelijke, creërende kant, die toch ook wel zeer hard aanwezig is, te verenigen met het moederschap en het vrouwelijke in me. Mannen kunnen dat veel beter. Johan is ook wel bezig met ons gezin en ons huis. In zijn achterhoofd speelt het allemaal wel. Maar toch zie ik dat hij zich tegelijk heel erg kan vastbijten in zijn werk. Ik kan niet stoppen met denken aan wat er allemaal geregeld moet worden. Er zijn zo veel besognes, en je wordt zo vooruitziend nadat die kinderen uit je zijn gekomen. Soms wou ik dat het niet zo was. Dat ik rigoureus, zonder schuldgevoelens zoals een man, echt creatief kon zijn."

(Actrice Joke Devynck in DM)

Depressief realisme

"In de psychiatrie bestaat het ziektebeeld van het depressief realisme. Moeilijk te behandelen, en ik begrijp dat, want die mensen hun kijk op het leven is vrij correct (lacht). Hun behandeling bestaat erin hun opnieuw fictieve narratieve structuren mee te geven, waardoor ze weer aan de praat kunnen gebracht worden. De mens is zo'n fantastisch wezen, dat via allerlei imaginaire wegen aan het leven zin weet toe te schrijven."

(Erwin Mortier in DM, in gesprek met Yves Desmet)

Glorierijke gelatenheid

"Het geluk daarentegen wordt steeds minder vanzelfsprekend. Het is, samengevat, glorierijke gelatenheid. Slecht weer, goed, schijnt de zon, ook goed. (stil) Leven met de armen wat meer open, om op te vangen wat passeert en niet alles achterna te lopen. Heimelijk kunnen genieten als je met vrienden aan tafel zit en kunt genieten van de particulariteit van eenieders zijn. Een rouwfeest, maar wel een feest. Kijken hoe nu in september de avonden blauw worden en de dauw boven het gras hangt en daar van op een bank schaamteloos naar liggen gapen. (lacht) Die goddelijke pracht van het alledaagse."

(Erwin Mortier in DM, in gesprek met Yves Desmet)