Het was die leeggelopen streek in Frankrijk die me leerde om langzaam te leven. Maar hoe snel wordt de traagheid afgeleerd, eenmaal terug in de dagdagelijkse habitat, bevolkt door een veelheid aan mensen, bevuild door een overdaad aan prikkels, routines en ruis. Daarom, de nouveau, plaats ik mezelf in quarantaine. Verscholen in een kluizenaarshol, ergens op een kale berg, slechts gewapend met boeken, moleskines, verf & pen. Allicht getergd door het gemis. Maar luisterend naar de stilte. En hoe oorverdovend die kan zijn.
Posts
