Glorierijke gelatenheid

"Het geluk daarentegen wordt steeds minder vanzelfsprekend. Het is, samengevat, glorierijke gelatenheid. Slecht weer, goed, schijnt de zon, ook goed. (stil) Leven met de armen wat meer open, om op te vangen wat passeert en niet alles achterna te lopen. Heimelijk kunnen genieten als je met vrienden aan tafel zit en kunt genieten van de particulariteit van eenieders zijn. Een rouwfeest, maar wel een feest. Kijken hoe nu in september de avonden blauw worden en de dauw boven het gras hangt en daar van op een bank schaamteloos naar liggen gapen. (lacht) Die goddelijke pracht van het alledaagse."

(Erwin Mortier in DM, in gesprek met Yves Desmet)