maandag 29 maart 2010

Het najagen van een vage droom

"Men weet het en vergeet het steeds opnieuw: de mensen die we zoeken zitten naast ons. We kijken over alles en iedereen heen, want het nabije kan zogezegd niet stroken met de vage vorm van het verlangen dat ons bezielt. Het nabije is zo bedrieglijk concreet aanwezig dat wij zijn geheim niet zien. Onze blik reikt verder en hoger en verliest zich in zijn wazige prospecties. Het resultaat is dat men de mensen en dingen binnen handbereik achteloos en liefdeloos verlaat en het object van zijn verlangen zelf creëert, in neergeschreven woorden, in klanken, in verf, in steen."

(Leonard Nolens natuurlijk, via V.)

Pareltjes uit de kast van S.

Assortment. Because sometimes it’s the comforting predictability of vanilla and not the mysterious, tongue curling darkness of chocolate that we really want. Because yellow can be the new black even when the new black is grey; and fish fries as flaky on Thursday as it does on Friday. Because Dads can be Moms and endless open plains the sanctuary no inside can offer.

Flash. Sometimes you need to leave in order to know you want to stay.

Lemonography: the art of making lemonade when life hands you lemons.

(meer moois hier: http://clappaertsabine.wordpress.com/)

Masker

"He had learned the worst lesson that life can teach - that it makes no sense. And when that happens, the happiness is never spontaneous again. It is artificial and, even then, bought at the price of an obstinate estrangement from oneself and one's history... Stoically he suppresses his horror. He learns to live behind a mask. A lifetime experiment in endurance. A performance over a ruin."

(American Pastoral, Philip Roth)

dinsdag 23 maart 2010

Pop


zaterdag 20 maart 2010

Oorworm


donderdag 18 maart 2010

Zieke ziel

"Ga geen relatie aan met iemand die onbeheerst is en mijd het gezelschap van iemand die een giftige aard heeft. Je zou hun gedrag kunnen overnemen en een strik aanhalen om je ziel." (Spreuken van Salomo, 22:24-25)

" Wanneer iemand in de ware aard schouwt van een psychopaat, iemand die misschien al jaren met deze mens samenleeft, wanneer het masker valt, dan kan dit een schokkende realisatie zijn, een ervaring die ons hele beeld van de mensheid omverhaalt. Zo geperfectioneerd kan het masker van de psychopaat zijn, dat wie de psychopatische misleiding ontdekt, gaat twijfelen aan zijn verstand of zelfs in een crisis terechtkomt die hem verlamt, ontreddert en - wellicht tijdelijk - nog meer verstrikt in de destructieve relatie.
Niettegenstaande de verschrikkingen die de prooien van psychopaten meemaken, staan zij vaak vrijwel alleen. Wat zij moeten doorstaan is zo bizar en zo in tegenstelling met het gelikte masker dat de psychopaat aan de buitenwereld vertoont, dat zij niet geloofd worden wanneer zij erover vertellen. In een groot aantal gevallen slaagt hun kwelduivel erin hun intieme relaties of collega's tegen hen op te zetten."

"De oppervlakte van de psychopaat, dat is, alles van hem dat bereikbaar is met verbale exploratie en onmiddellijk onderzoek, komt naar voren als normaal of als beter dan normaal en levert geen enkele aanwijzing voor een innerlijk ziek zijn. Er is niets aan hem dat de suggestie wekt van vreemdheid, ontoereikendheid of morele zwakte. Zijn masker is er een van robuuste geestelijke gezondheid. Niettemin heeft hij een ziekte die zich vaak manifesteert in gedrag dat veel ernstiger abnormaal is dan dat van de schizofreen."

"We hebben hier helemaal niet te maken met een complete mens, maar met iets dat lijkt op een subtiel geconstrueerde reflex-machine die de menselijke persoonlijkheid perfect kan nabootsen. Zo volmaakt is deze reproductie van een volledige en normale mens dat niemand die hem onderzoekt in een klinische situatie kan aanwijzen waarom of hoe hij niet echt is. En toch daagt uiteindelijke het besef of het gevoel dat de werkelijkheid, in de zin van een volledig, gezond ervaren van het leven, ontbreekt."

(uit: 'Destructieve relaties op de schop: psychopathie herkennen en hanteren, Jan Storms, 2010, Uitgeverij Ankh-Hermes)

(meer lezen: http://zelfbescherming.org/vgv en http://psychopaten.startkabel.nl/)

maandag 15 maart 2010

Helaas zij


Parelwitte vingers
liggen benig
gevouwen

Hout is alles
wat haar
nu omhult

Van de liefde
rest in rust
niets meer

Veel weet ik
van wat zij is
geweest

Maar helaas
had ik
geen verweer


(Le Coq sur mer, 15 maart des middags)

vrijdag 12 maart 2010

1001 sentimenten

Vinger voor vinger
strijken over de kat
en kijken in je ogen
die kwijlen van liefde

Jouw hartenklop tegen
de mijne en ik wist niet
dat zoveel warmte
hierna nog bestond

En de ochtendlucht, de lente
de zieke moeder
die haar klamme hand
in de mijne legt

En de klok die tikt
tegenwijzerzin
alsof de wereld plots
andersom draait

En alles wat wij
denken te weten
over het leven
is slechts reiken

(vluggertje, 12 maart 2010, 18u35, bedstee en hergeboorte)

maandag 8 maart 2010

Tea times


She was right in front of me

zaterdag 6 maart 2010

Narcisme, neuroses en de drift tot schrijven

'Waarom bijvoorbeeld, is het voor mij onmogelijk om iets mee te maken in het dagelijkse leven zonder dat ik erover schrijf. Is het narcisme? Eigendunk, zelfoverschatting? Of juist het tegendeel daarvan: neurose, zelfhaat? Heb ik pas recht van spreken als ik het opgeschreven heb?'

(http://www.volkskrant.nl/archief_gratis/article871536.ece/Narcisme,_neuroses_en_de_drift_tot_schrijven )

woensdag 3 maart 2010

Uitkijktoren

'En vroeger, vroeger hé, toen zat jij op de Himalaya.' Of hoe de liefde de scherpe toppen er weet af te vijlen.

maandag 1 maart 2010

Magische woorden

'In andere tijden en culturen was het niet ongebruikelijk dat een man met twee vrouwen samenleefde, maar zo'n ménage à trois zou in de praktijk vermoedelijk matig bevallen, realiseerde verdachte zich, gezien de karakterverschillen tussen Rosa en Vicky, die al met al een onoverbrugbare drempel zouden opwerpen voor de lusthof van zijn harem. Het was allemaal niet leuk, maar wel waar.
Toch had hij niet het gevoel dat hij loog als hij binnen vierentwintig uur zowel tegen Rosa als tegen Victoria de vier magische woorden sprak.
'Voor jou is "ik hou van je" zeggen net zoiets geworden als een opmerking over het weer,' verweet Rosa hem later. En Victoria, die allergisch was voor liefdesbetuigingen, in welke vorm dan ook: 'Jij bent besmet met het I-love-you-virus.' Wat was de waarheid? Sinds het vertrek van zijn eerste vriendin waren zijn affecten twee verschillende richtingen uitgegaan, naar Italië en naar Amsterdam. In beide richtingen kon hij zich een toekomst voorstellen, maar wie niet kiest, wist de oude Dante al, blijft in de buitenste kringen van de hel te midden van de besluitelozen.
Aan de andere kant: in zijn essay over Don Giovanni beschrijft Kierkegaard de Casanovamens niet als een harteloze hartenbreker, maar als degene die op zoek is naar totale vervulling.
(...)
Het dubbelleven dat verdachte leidde was de logische uitkomst van zijn tegenstrijdige verlangens. Geen enkele vrouw was tot nu toe in staat geweest beide kanten van zijn persoon geleidelijk te begrijpen en te bevredigen, en het voelde als ontoelaatbaar verraad om zich vast aan een van beiden te verbinden. Hij had al gemerkt: zodra hij volledig met Rosa wilde samenzijn, lonkte de snelle wereld en de polygamie, en eenmaal daar aangekomen stelde de verpletterende leegte, het gebrek aan romantiek en de vijandige gevoelloosheid hem een tikkeltje teleur. Hij moest kiezen, als hij tenminste nog een keuze had.
Bovendien, dat kwam er ook nog eens bij, concurreerden beide meisjes met een derde partij waar hij absoluut trouw moest aan blijven: de periode van kloosterachtige afzondering die noodzakelijk waren voor zijn muziekstudie. Rosetta, Victoria en zijn fabrieks-Rösler vormden een driehoek en misschien, dacht hij op sommige momenten, was de fabrieks-Rösler wel de voornaamste van de drie.'

(uit 'Art. 285b' van Christiaan Weijts)